ایَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ یَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاء وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ


اى كسانى كه ایمان آورده‏اید، هر كس از شما از دین خود برگردد، به زودى خدا گروهى [دیگر] را مى‏آورد كه آنان را دوست مى‏دارد و آنان [نیز] او را دوست دارند. [اینان‏] با مؤمنان، فروتن، [و] بر كافران سرفرازند. در راه خدا جهاد مى‏كنند و از سرزنش هیچ ملامتگرى نمى‏ترسند. این فضل خداست. آن را به هر كه بخواهد مى‏دهد، و خدا گشایشگر داناست.

.'
'.

درباره اینكه آیه فوق اشاره به چه اشخاصى مى كند و منظور از این یاوران اسلام كیانند كه خدا آنها را به این صفات ستوده است! در روایات اسلامى و سخنان مفسران بحث بسیار دیده مى شود. در روایات زیادى كه از طرق شیعه و اهل تسنن وارد شده مى خوانیم كه این آیه در مورد على (علیه السلام ) در فتح خیبر،  نازل شده است.